ပထမက်မ္း
ဟီဘရူး ၁၁:၁-၂, ၈-၁၉
ဆာလံ ရွင္လုကာ ၁:၆၉-၇၀, ၇၁-၇၂, ၇၃-၇၅
ဧ၀ံေဂလိက်မ္း
ရွင္မာကု ဧ၀ံေဂလိက်မ္း ၄:၃၅-၄၁
ထို႔ေန႔ ညေနအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ၊ ကိုယ္ေတာ္က တပည့္ေတာ္တို႔အား တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ကူးၾကစို႔ဟု
မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း လူအစု အေ၀းကိုထားခဲ့၍၊ ေလွေပၚတြင္ ေရာက္ရွိႏွင့္ေသာ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ ထြက္ခြာၾက၏။ အျခားေသာ ေလွမ်ားသည္လည္း ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါ
လာၾက၏။ ထိုအခိုက္တြင္ ရုတ္တရက္မုန္တိုင္း က်ေရာက္သျဖင့္ လႈိင္းတံပိုးခတ္ေသာေၾကာင့္ ေလွ
သည္ေရျပည့္လုမတတ္ရွိေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္မူကား၊ ေလွ၏ ပဲ့ပိုင္း၌ခံုေပၚတြင္က်ိန္းစက္ေနေတာ္မူ ၏။တပည့္ေတာ္တို႔သည္ကိုယ္ေတာ့္ကို ႏိႈးၾကလ်က္ ဆရာသခင္၊တပည့္ေတာ္တို႔ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ မည္ကို သတိမ ျပဳ ေတာ္မူပါသေလာဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
ကိုယ္ေတာ္သည္ထေတာ္မူ၍၊ ေလကိုေငါက္ ငန္းေတာ္မူလ်က္ပင္လယ္ကိုလည္း ၿငိမ္သက္ေလာ့ ဟုအမိန္႔ေပးေတာ္မူလွ်င္ေလတိုက္ ခတ္ျခင္းရပ္တန္႔ ၿပီး၊ အလြန္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ျခင္းသို႔ေရာက္ေလ
၏။ကိုယ္ေတာ္ကသင္တို႕သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသနည္း။သင္တို႕၌ယံုၾကည္ျခင္းမရွိသ ေလာဟု တပည့္ေတာ္တို႔အားေမးေတာ္မူ၏။ေမးေတာ္မူ၏။ထိုအခါ သူတို႔သည္ အံ့ၾသတုန္ လႈပ္ၾကလ်က္ဤသူကား၊မည္သူျဖစ္သနည္း။ေလႏွင့္ လႈိင္းတံပိုးမ်ားပင္လွ်င္ သူ၏အမိန္႔ကို နာခံၾကရပါ သည္တကားဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾက၏။
No comments:
Post a Comment